کد مطلب:36645 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
بسم الله الرحمن الرحیم و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم و صلی الله علی سیدنا محمد و آله اجمعین یا بنی انی قد انباتك عن الدنیا و حالها و زوالها و انتقالها و انباتك عن الاخره و ما اعد لاهلها فیها و ضربت لك فیهما الامثال لتعتبر بها و تحذو علیها: فرزندم، من تو را از دنیا و احوال آن و زوال و انتقال آن باخبر كردم و با تو از آخرت و آنچه در آنجا برای مردم آن آماده است، سخن گفتم و مثالها زدم تا از آن پند بیاموزی و دستور كار خویشتن كنی انما مثل من خبر الدنیا كمثل قوم سفر نبابهم منزل جدیب فاموا منزلا خصیبا و جنابا مریعا، فاحتملوا و عثاء الطریق و فراق الصدیق و خشونه السفر و جشوبه المطعم لیاتوا سعه دارهم و منزل قرارهم: [صفحه 172] داستان آنها كه دنیا را به خوبی آزمودند و شناختند، همچون قوم مسافری است كه در جایی خشك و بی ساز و برگ منزل داشته باشند و سپس برای رهایی از آن جای نامطبوع، برخیزند و به سوی سرزمین خرم و پرآب و گیاهی سفر نمایند. آنان رنج راه، دوری دوستان، سختی سفر و ناگواری را تحمل می كنند برای آنكه در نهایت به خانه ای فراختر و سرزمینی خرمتر برسند. فلیس یجدون لشی ء من ذلك الما و لا یرون نفقه فیه مغرما، و لا شی ء احب الیهم مما قربهم من منزلهم و ادناهم من محلهم: هر رنجی كه در این راه می برند واقعا رنج و آزار نمی شمارند و هر چه در این راه خرج می كنند، زیان نمی پندارند. هیچ چیز نزد آنها عزیزتر از آن نیست كه وسیله ای یا كسی آنان را به وطن اصلی و منزل موعود و محبوبشان نزدیكتر كند و مثل من اغتربها كمثل قوم كانوا بمنزل خصیب فنبابهم الی منزل جدیب، فلیس شی ء اكره الیهم و لا افظع عندهم من مفارقه ما كانوا فیه الی ما یهجمون علیه و یصیرون الیه: اما آنكه به این عالم غره شد و دل بست، مانند كسی است كه در منزل خرمی فرود آمده و حال ناچار است كه به سوی منزل خشك و بی آب و گیاهی رخت بربندد، پس برای او چیزی ناخوشایندتر و ناگوارتر از این نیست كه این جای خوش و آسوده را ترك كند و به جای دیگری روی آورند كه در آنجا آسایشی نخواهد دید. این تمثیل امیرالمومنین (ع)، نسبتهای متفاوت آدمیان را با این جهان و جهان دیگر، روشن می سازد. [صفحه 173]
درس بیست و نهم 69/9/16
صفحه 172، 173.
تامین سعادت اخروی و تبیین رابطه ی دنیا و آخرت از مهمترین رسالتهای دین است
انواع نسبتهای كه میان دنیا و آخرت قائل شده اند
پیام قصه آدم در قرآن
پیدایش این عالم و حیات در آن معلول خطا نبوده است
بسیاری از ارزشهای دینی با شان مسافر بودن آدمی متناسبند
اگر چه انسان مسافری رفتنی است، اما این عالم كه در حكم مسافرخانه است، برجا می ماند
دموكراسی فرزند این ارزش اخلاقی است: آنچه بر خود نمی پسندی، بر دیگران هم مپسند
زمینه های اجتماعی تحقق آن ارزش اخلاقی
در جامعه باید زمینه های مساعد رفع ظلم فراهم آید