کد مطلب:36645 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127

انسان مسافر، اصل اصیل اخلاق











درس بیست و نهم 69/9/16

بسم الله الرحمن الرحیم

و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

و صلی الله علی سیدنا محمد و آله اجمعین

یا بنی انی قد انباتك عن الدنیا و حالها و زوالها و انتقالها و انباتك عن الاخره و ما اعد لاهلها فیها و ضربت لك فیهما الامثال لتعتبر بها و تحذو علیها:

فرزندم، من تو را از دنیا و احوال آن و زوال و انتقال آن باخبر كردم و با تو از آخرت و آنچه در آنجا برای مردم آن آماده است، سخن گفتم و مثالها زدم تا از آن پند بیاموزی و دستور كار خویشتن كنی

انما مثل من خبر الدنیا كمثل قوم سفر نبابهم منزل جدیب فاموا منزلا خصیبا و جنابا مریعا، فاحتملوا و عثاء الطریق و فراق الصدیق و خشونه السفر و جشوبه المطعم لیاتوا سعه دارهم و منزل قرارهم:

[صفحه 172]

داستان آنها كه دنیا را به خوبی آزمودند و شناختند، همچون قوم مسافری است كه در جایی خشك و بی ساز و برگ منزل داشته باشند و سپس برای رهایی از آن جای نامطبوع، برخیزند و به سوی سرزمین خرم و پرآب و گیاهی سفر نمایند. آنان رنج راه، دوری دوستان، سختی سفر و ناگواری را تحمل می كنند برای آنكه در نهایت به خانه ای فراختر و سرزمینی خرمتر برسند.

فلیس یجدون لشی ء من ذلك الما و لا یرون نفقه فیه مغرما، و لا شی ء احب الیهم مما قربهم من منزلهم و ادناهم من محلهم:

هر رنجی كه در این راه می برند واقعا رنج و آزار نمی شمارند و هر چه در این راه خرج می كنند، زیان نمی پندارند. هیچ چیز نزد آنها عزیزتر از آن نیست كه وسیله ای یا كسی آنان را به وطن اصلی و منزل موعود و محبوبشان نزدیكتر كند

و مثل من اغتربها كمثل قوم كانوا بمنزل خصیب فنبابهم الی منزل جدیب، فلیس شی ء اكره الیهم و لا افظع عندهم من مفارقه ما كانوا فیه الی ما یهجمون علیه و یصیرون الیه:

اما آنكه به این عالم غره شد و دل بست، مانند كسی است كه در منزل خرمی فرود آمده و حال ناچار است كه به سوی منزل خشك و بی آب و گیاهی رخت بربندد، پس برای او چیزی ناخوشایندتر و ناگوارتر از این نیست كه این جای خوش و آسوده را ترك كند و به جای دیگری روی آورند كه در آنجا آسایشی نخواهد دید.

این تمثیل امیرالمومنین (ع)، نسبتهای متفاوت آدمیان را با این جهان و جهان دیگر، روشن می سازد.

[صفحه 173]


صفحه 172، 173.